Το ταξίδι στην Τουρκία ενσάρκωνε όλα όσα αντιπροσωπεύει το πρόγραμμα ERASMUS . Περιλάμβανε γνωριμία με εφήβους από άλλες χώρες, επαφή με ξένη κουλτούρα και πολιτισμό, ανταλλαγή απόψεων , ιδεών και instagram. Όλα αυτά μέχρι την Παρασκευή όπου χωρίσαμε με υποσχέσεις για επανένωση στο μέλλον.
Το Σάββατο 5 Οκτωβρίου περιπλανηθήκαμε στους δρόμους και στα σοκάκια τις Κωνσταντινούπολης. Επισκεφτήκαμε την Αγία Σοφία και απολαύσαμε την Βυζαντινή αύρα της από τον τρούλο μέχρι και τα ψηφιδωτά, μπορεί να κουραστήκαμε αρκετά αλλά δεν μετανιώσαμε ούτε δευτερόλεπτο. Στη συνέχεια δοκιμάσαμε το πρώτο μας donner. To αποκορύφωμα εκείνης της μέρα ήταν ο περίπατος κατά μήκος της θάλασσας του Μαρμαρά. H θάλασσα είχε πάρει μία όμορφη ασημί απόχρωση αποπνέοντας μία σαγηνευτική μελαγχολία.
Η Κυριακή 6 Οκτωβρίου ήταν η μεγάλη μέρα, η ημέρα της γνωριμίας όπου όλοι ήμασταν πολύ αγχωμένοι αλλά και ανυπόμονοι να γνωρίσουμε τους οικοδεσπότες μας. Μεαβήκαμε αεροπορικώς από την Κωνσταντινούπολη στην Αττάλεια όπου στο τέλος της ημέρας μείναμε έκπληκτοι από την τούρκικη υποδοχή και φιλοξενία.
Την Δευτέρα 7 Οκτωβρίου ξυπνήσαμε νωρίς και συναντήσαμε υπόλοιπη παρέα. Η ημέρα ξεκίνησε με μία γιορτή καλωσορίσματος όπου είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε τοπικούς χορούς από Τούρκους μαθητές ντυμένους με παραδοσιακές στολές της χώρας τους. Εκεί δοκιμάσαμε και τοπικά γλυκά καθώς και το παραδοσιακό τσάι που απλόχερα μας πρόσφεραν οι Τούρκοι εταίροι. Αν και ήταν λίγο αμήχανα στην αρχή οι δραστηριότητες γνωριμίας που ακολούθησαν, μας βοήθησαν να γνωριστούμε και να νιώσουμε σαν το σπίτι μας . Στη συνέχεια επισκεφτήκαμε το τοπικό μουσείο με σκοπό να κάνουμε ένα είδος κυνηγιού θησαυρού, το οποίο ήταν διασκεδαστικό. Μετά το τέλος των δραστηριοτήτων η τουρκική ομάδα μαθητών μας οδήγησε σε ένα σημείο φυσικής ομορφιάς (Καταρράκτες )και έπειτα στην παραλία Konyaalti για να ξεκουραστούμε και να γνωριστούμε καλύτερα. Περιηγηθήκαμε στο εμπορικό και ιστορικό κέντρο της πόλης και απολαύσαμε την ατμόσφαιρα και τα αρώματα της Ανατολής .
Την Τρίτη μας περίμενε αρκετή δουλειά στο σχολείο όπου και ασχοληθήκαμε με τους τοπικούς μύθους για να εξυμνήσουμε πανανθρώπινες αξίες και να τους προσαρμόσουμε στις δικές μας ιστορίες. Συμμετείχαμε στο κυνήγι θησαυρού άρτια οργανωμένο μέσα στην παλιά πόλη,έπειτα καθίσαμε για φαγητό σε μία πλατεία λίγο παραπέρα . Η βόλτα μέσα στην πόλη συνεχίστηκε αρκετή ώρα και αν και εξαντλημένοι συνεχίσαμε γεμάτοι ενθουσιασμό μιλώντας και γελώντας ως το λιμάνι όπου και ξαποστάσαμε σε ένα αμφιθέατρο πάντα με μία χαρούμενη διάθεση ως το τέλος.
Την Τετάρτη πήραμε μέρος σε μια μικρή κρουαζιέρα, επισκεφτήκαμε την ελληνιστική πόλη Phaselis χτισμένη από Ροδίτες άποκους ανάμεσα σε τρία μικρά απάνεμα λιμανάκια, θαυμάσαμε τα αρχαία μνημεία και κάναμε μπάνιο στην καταγάλανη θάλασσα. Όταν γυρίσαμε τα παιδιά που μας φιλοξενούσαν μας περίμεναν για να εξερευνήσουμε την πόλη περισσότερο. Καταλήξαμε σε ένα παρκάκι να τρώμε πίτσα και να απολαμβάνουμε την στιγμή όσο μπορούμε πιο πολύ. Στο τέλος ήμασταν όλοι αγκαλιασμένοι προσπαθώντας να τραγουδήσουμε τούρκικα τραγούδια.
Την Πέμπτη 10 Οκτωβρίου επισκεφτήκαμε την αρχαία πόλη Perge και το εξαιρετικό θέατρο Ελληνιστικής εποχής Aspendos.
Ξεναγηθήκαμε από αρχαιολόγο που μας εξήγησε την ιστορία της περιοχής και εντυπωσιαστήκαμε από το πόσο καλοδιατηρημένα ήταν τα περισσότερα κτίσματα. Η υπόλοιπη ημέρα εξελίχτηκε σε ένα σχετικά αργό ρυθμό καθώς ήμασταν όλοι κουρασμένοι και θέλαμε να κρατήσουμε δυνάμεις για την επόμενη ημέρα.
Η Παρασκευή 11 Οκτωβρίου, τελευταία μέρα στον παράδεισο, ήταν μία θλιβερή ημέρα και το γεγονός ότι χωριστήκαμε όλοι πριν βραδιάσει δεν βοήθησε την ήδη βαριά ατμόσφαιρα . Μπορεί να χωριστήκαμε αλλά μέσα μας δεν υπήρχε λύπη, ήμασταν ακόμη μεθυσμένοι από ενθουσιασμό, πλούσιοι σε εμπειρίες , με ελπίδες για μία ενδεχόμενη επανένωση στο μέλλον. Τέλος θα ήθελα να προσθέσω ότι παρά τις προκαταλήψεις και τις διαφορές στην νοοτροπία, όλα μπορούν ξεπεραστούν με διάλογο και ανοιχτό μυαλό, γιατί μάθαμε ότι μπορούμε να κάνουμε τον κόσμο μας καλύτερο αν συνεργαστούμε και συνειδητοποιούσαμε πόσα πολλά μας ενώνουν και πόσα λίγα μας χωρίζουν.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε Ουρ ,Μπόρα,Ούρμακ ,Άζρα,Οζάν Ουτκουτζάν, Γιάννα , Ντόα, Ειγιούλ, Μπαχάντερ, Ειγιούλ, Γιάρρεν, Μπόραν , Μάρτιν, Βίκτορ, Γκονσσάλο, Βανέσσα, Νεφέλη,Καρολίνα , Πατρίσια , Γκαμπριέλα, Αλίσια, Βαλερία, Καρολίνα και Έσσε. Αν και μου είναι δύσκολο να είμαι κοντά σε τόσους πολλούς ανθρώπους οφείλω να παραδεχτώ ότι έκαναν τα πάντα για περάσω καλά με την ίδια φροντίδα και για τους υπόλοιπους.
Ελπίζω να μου δοθεί η ευκαιρία να τους ξαναδώ όλους.
